Tuesday, April 09, 2002

اينقدر e-mail در مورد خشونت در خانواده دريافت کرده ام که نگو...(دروغ سيزده با کمي تاخير!).
*****
مي خواهم بپرسم که آيا شما بچه تان را کتک مي زنيد؟ آيا اين را حق خودتان مي دانيد؟
وقتي يک موجود بي دفاع را که تمام زندگيش يه شما وابسته است را مي زنيد چه احساسي مي کنيد؟ خشم ؟‌خجالت؟‌حقارت؟‌ يا ...؛هيچ..؟؟؟
مي دانيد که به جز درد جسماني چه صدمات جبران ناپذيري به روح او وارد مي کنيد؟

اگر يکي ديگر بچه تان را کتک بزند چه خواهيد کرد؟ آيا اين حق فقط براي شما محفوظ است يا مثلا وقتي ازدواج کرد شوهرش هم حق دارد که او را بزند؟ شايد ديگر تا آن وقت تحت تاثير تربيت دوران کودکي کتک خوردن را طبيعي بداند.

سوال من اين است که آيا يک انسان روشنفکر مي تواند به همين سادگي از مسئوليتش شانه خالي کند و بگويد که ..؛من خودم را اينطوري قبول کرده ام؛...!!!معلوم است که ظالم هميشه مي تواند خودش را قبول کند. مشکل اين است که آيا طرف مظلوم و کتک خورده با بدن دردآلود و شخصيتي خرد شده اين را قبول دارد يا نه!

اين را هم اضافه کنم که در ذهن هر کودکي پدر و مادر حکم خدا را دارند. اين است که رفتار بد پدر و مادر ذهن آنها را مغشوش مي کند و دائم بين احساس پرستش يا نفرت از پدر و مادر دست و پا مي زنند.
************************

آيا شما بچه تان يا همسرتان يا دوستتان را کتک مي زنيد؟ چرا؟

آيا بچه که بوديد کتک خورده ايد؟چه احساسي مي کرديد؟‌حالا چه احساسي مي کنيد؟

آيابنظر شما کتک جزيي از تربيت بچه است؟

‌آيا هميشه حق با شماست؟

به جاي کتک راه ديگري به نظرتان مي رسد؟‌ مثلا حرف زدن؟

کدام آسان تر است؟‌ کتک زدن؟ يا حرف زدن و گوش کردن؟

آيا شما راه آسان را انتخاب مي کنيد؟

آيا آسان ترين راه هميشه بهترين راه است؟

مي دانيد که در بيشتر کشورهاي متمدن کتک زدن بچه غير قانوني است و اگر دولت خبردار شود ممکن است که بچه تان را از دست بدهيد؟

هيچ فکر کرده ايد که با کسي در اين مورد حرف بزنيد و کمک بخواهيد ؟‌مثلا يک روانکاو يا مشاور خانواده؟
***********

No comments:

Post a Comment

اينقدر e-mail در مورد خشونت در خانواده دريافت کرده ام که نگو...(دروغ سيزده با کمي تاخير!).
*****
مي خواهم بپرسم که آيا شما بچه تان را کتک مي زنيد؟ آيا اين را حق خودتان مي دانيد؟
وقتي يک موجود بي دفاع را که تمام زندگيش يه شما وابسته است را مي زنيد چه احساسي مي کنيد؟ خشم ؟‌خجالت؟‌حقارت؟‌ يا ...؛هيچ..؟؟؟
مي دانيد که به جز درد جسماني چه صدمات جبران ناپذيري به روح او وارد مي کنيد؟

اگر يکي ديگر بچه تان را کتک بزند چه خواهيد کرد؟ آيا اين حق فقط براي شما محفوظ است يا مثلا وقتي ازدواج کرد شوهرش هم حق دارد که او را بزند؟ شايد ديگر تا آن وقت تحت تاثير تربيت دوران کودکي کتک خوردن را طبيعي بداند.

سوال من اين است که آيا يک انسان روشنفکر مي تواند به همين سادگي از مسئوليتش شانه خالي کند و بگويد که ..؛من خودم را اينطوري قبول کرده ام؛...!!!معلوم است که ظالم هميشه مي تواند خودش را قبول کند. مشکل اين است که آيا طرف مظلوم و کتک خورده با بدن دردآلود و شخصيتي خرد شده اين را قبول دارد يا نه!

اين را هم اضافه کنم که در ذهن هر کودکي پدر و مادر حکم خدا را دارند. اين است که رفتار بد پدر و مادر ذهن آنها را مغشوش مي کند و دائم بين احساس پرستش يا نفرت از پدر و مادر دست و پا مي زنند.
************************

آيا شما بچه تان يا همسرتان يا دوستتان را کتک مي زنيد؟ چرا؟

آيا بچه که بوديد کتک خورده ايد؟چه احساسي مي کرديد؟‌حالا چه احساسي مي کنيد؟

آيابنظر شما کتک جزيي از تربيت بچه است؟

‌آيا هميشه حق با شماست؟

به جاي کتک راه ديگري به نظرتان مي رسد؟‌ مثلا حرف زدن؟

کدام آسان تر است؟‌ کتک زدن؟ يا حرف زدن و گوش کردن؟

آيا شما راه آسان را انتخاب مي کنيد؟

آيا آسان ترين راه هميشه بهترين راه است؟

مي دانيد که در بيشتر کشورهاي متمدن کتک زدن بچه غير قانوني است و اگر دولت خبردار شود ممکن است که بچه تان را از دست بدهيد؟

هيچ فکر کرده ايد که با کسي در اين مورد حرف بزنيد و کمک بخواهيد ؟‌مثلا يک روانکاو يا مشاور خانواده؟
***********

0 comments:

Post a Comment