خطابه ي تدفين:

غافلان همسازند
تنها توفان
كودكان ناهمگون مي زايد

همسان
سايه سانانند
محتاط
در مرزهاي آفتاب
در هيئت زندگان
مردگانند
وينان
دل به دريا افكنانند
به پاي دارنده آتش ها
زندگاني
دوشادوش مرگ
پيشاپيش مرگ
هماره زنده ازآن سپس كه با مرگ
و همواره بدان نام كه زيسته بودند
كه تباهي
از درگاهي بلند خاطره شان
شرمسار و سرافكنده مي گذرد

كاشفان چشمه
كاشفان فروتن شوكران
جويندگان شادي
در مجراي آتشفشان ها
شعبده بازان لبخند
در شبكلاه درد
با جاپايي ژرف تر از شادي
در گذرگاه پرندگان

در برابر تندر مي ايستند
خانه را روشن مي كنند
و مي ميرند

احمـــــد شامـــــــــلو