تحریم انتخابات!



طرح از محمد حسیبی-سایت دیدگاه

از اینترنت در باره انتخابات:


بعد از نوزده بار می گويم، نه!
( از سایت اخبار روز-يـعقوب سهرابی
)

اينجانب نوزده بار رای داده ام، از بابت اين نوزده رای از مردم شريف ايران معذرت می خواهم، زيرا من نوزده بار به نيرنگ به قتل، به تجاوز، به خيانت، به زندان، به شکنجه به سنگسار به شلاق در ملا عام وخصوصا به اعتياد جوانان و به فحشاء و ...و به حکومت اسلامی رای داده ام. به جنگ، به قتلهای زنجيره ای، به قتل سعيدی سيرجانی، به قتل احمد تفضلی به قتل پروانه و داريوش فروهر، قتل پوينده و مختاری و شريف و سامی و دوانی، به قتل زيبا کاظمی و قتلهای سال 1367 و ديگر قتلها، به زندانی شدن احمد باطبی و خوراندن کثافت به او، به حبس ناصر زرافشان، اکبر گنجی، عباس عبدی ، پیر مرد 75 ساله سيامک پورزند، عزت الله سحابی، ايرج جمشيدی، به قتل و قلع و قمع دانشجويان و... رای داده ام. ولی اينبار با رای ندادن بر عليه همه اينها رای خواهم داد و در انتخابات شرکت نخواهم کرد.

ادامه مقاله را در اینجا بخوانید
***************
کوروش عرفانی- از سایت دیدگاه

با نزدیک شدن زمان انتحابات هفتمین مجلس شورای اسلامی در ایران و خارج از کشور ضجبت از مشروعیت نظام است. برخی این گونه عنوان میکنند که در صورت عدم شرکت مردم و و سیع تر شدن دامنه ی تحریم انتخابات موضوع عدم مشروعیت نظام مطرح خواهد شد. این عده که از جمله اصلاح طلبان در داخل از کشور و هواداران آنها در خارج از کشور را در بر میگیرد این مبحث را یک پیش فرض مظرح می کنند و آن اینکه رژیم جمهوری اسلامی در حال حاضر از مشروعیت برخوردار است و در صورت عدم شرکت گسترده مردم در انتحابات آتی این مشروعیت زیر سوال خواهد رفت. آیا براستی چنین است؟
ادامه مقاله را در اینجا بخوانید.

************

منصور امان- سایت ایران نبرد
"پروژه ی اصلاحلات"، درتمام خطوطی که به حرکت درآمده بود با شکست روبرو گردیده و به صورت انکارناپذیری زمین گیرشده است. یک واقعیت که تبلیغ دوباره ی آن با همان دورنمایه و اهداف را غیرممکن می کند.

در مرتبه ی دوم، باند ولایت برای جارو کردن رقیبان "دوم خردادی" خود، چنان اشکال سیاسی، تشکیلاتی و اداری صریحی را به خدمت گرفته است که از یک سو جای هیچگونه سوء تفاهمی را پیرامون مقاصد خود به جای نمی گذارد و ازسوی دیگر کلیه روزنه های نمایشی و تحمل شده ی پروسه ی نمایش انتخاباتی را مسدود کرده است.

سومین ویژگی را برآمد اجتماعی این فاکتورها و درک شکل گرفته از آن در این پهنه تشکیل می دهد. این یافته، درهیچ چیز کمتر ازاراده ی گسترش یافته و ژرفش گرفته همگانی برای برکنار ماندن از جدال خانگی حکومت و جستجوی راه هایی در خارج از حصار تنگ و گنجایش ثابت آن، نمود نمی یاید.

بیاینه اعلام همدستی و مشارکت "نهضت آزادی" با "نظام"، در چنین شرایطی از بار خود- شناساننده و ناگزیرافشاگرانه ای برخوردار می گردد. اجباراتی که آقای یزدی و دوستان با آن روبرو هستند، فهم پذیراست. آنان درهمان حال که می بایست توسط مرزبندی با شرایطی که تحت آن به معامله ی انتخابات تن داده اند برجایگاه خود به عنوان "اپوزوسیون قانونی" تاکید کنند، ناچارند دلایل قانع کننده ای نیز برای قابل درک کردن سیاست حرکت درهمین چارچوب و پذیرش تحمیلات آن نیز ارایه دهند.

هیچگاه فاصله بین مطالبات و نیازهای جامعه و حکومت، بدین اندازه بزرگ نبوده است. واین برای "نهضت آزادی" که به نشستن بین این دو صندلی خوگرفته و خود راهمواره دراین جایگاه آسوده و ایمن احساس کرده است، توجیه شرکت در انتخابات را ساده نمی کند.

ادامه مقاله را در اینجا بخوانید