يلدا مي نويسد:
.......يادم به دوران مدرسه خودم افتاد بخصوص دوران راهنمائي ،تمام مدت من جام تو دفتر بود ،حق پوشيدن هيچ رنگ روشني رو نداشتيم ،فقط سياه ،قهوه اي،سرمه اي و طوسي .....صبح سر صف كه ميخواستيم بريم سر كلاس دم در بايد پاچه هاي شلوارمون رو ميگرفتيم بالا تا كفش و جورابا چك بشه ،در صورت نداشتن مورد ميرفتيم سر كلاس ،واقعا مسخره است.....كيف ،كاپشن ،كلاسور يا هر چيز ديگه اي هم كه ميپوشيديم يا احيانا همراه داشتيم كه رنگي بود ،توقيف ميشد و اسمت براي دفعات بعد ميرفت تو ليست......
مطلبش را در اينجا هم گذاشته ام.
آدم فكر ميكند دارد خاطرات زندان مي خواند. ببينيد بچه هاي بينوا بهترين سالهاي عمرشان را بايد به سر و كله زدن و مبارزه كردن با عقده هاي حقير انسان هاي حقيرتر به باد بدهند.
اين را همه مي دانند كه بچه ايي كه شادتر و راحت تر هستند خيلي زودتر ياد ميگيرند و مفاهيم راحت تردر ذهنشان مي ماند. سيستم آموزشي ما كه سا لهاست خدا بيامرز شده اما ستم به بچه هاي كوچك به خاطر رنگ لباس يا كلاسور يا بند ساعت از آن حرف هاست.
از اين جالب تر ديكتاتور شدن انسان ها ست. ببينيد با دوتا داد و بيداد سر بچه هاي خردسال چه احساس قدرتي ميكنند. سيستمي كه هر كدام از ما را مي خواهد عوض كند تا جزيي از كل پوسيده و بو گندويش بشويم....وقتي همه مان آلوده بشويم ناخودآگاه از منبع فساد هم پشتيباني خواهيم كرد.
يلدا مي نويسد:
.......يادم به دوران مدرسه خودم افتاد بخصوص دوران راهنمائي ،تمام مدت من جام تو دفتر بود ،حق پوشيدن هيچ رنگ روشني رو نداشتيم ،فقط سياه ،قهوه اي،سرمه اي و طوسي .....صبح سر صف كه ميخواستيم بريم سر كلاس دم در بايد پاچه هاي شلوارمون رو ميگرفتيم بالا تا كفش و جورابا چك بشه ،در صورت نداشتن مورد ميرفتيم سر كلاس ،واقعا مسخره است.....كيف ،كاپشن ،كلاسور يا هر چيز ديگه اي هم كه ميپوشيديم يا احيانا همراه داشتيم كه رنگي بود ،توقيف ميشد و اسمت براي دفعات بعد ميرفت تو ليست......
مطلبش را در اينجا هم گذاشته ام.
آدم فكر ميكند دارد خاطرات زندان مي خواند. ببينيد بچه هاي بينوا بهترين سالهاي عمرشان را بايد به سر و كله زدن و مبارزه كردن با عقده هاي حقير انسان هاي حقيرتر به باد بدهند.
اين را همه مي دانند كه بچه ايي كه شادتر و راحت تر هستند خيلي زودتر ياد ميگيرند و مفاهيم راحت تردر ذهنشان مي ماند. سيستم آموزشي ما كه سا لهاست خدا بيامرز شده اما ستم به بچه هاي كوچك به خاطر رنگ لباس يا كلاسور يا بند ساعت از آن حرف هاست.
از اين جالب تر ديكتاتور شدن انسان ها ست. ببينيد با دوتا داد و بيداد سر بچه هاي خردسال چه احساس قدرتي ميكنند. سيستمي كه هر كدام از ما را مي خواهد عوض كند تا جزيي از كل پوسيده و بو گندويش بشويم....وقتي همه مان آلوده بشويم ناخودآگاه از منبع فساد هم پشتيباني خواهيم كرد.
.......يادم به دوران مدرسه خودم افتاد بخصوص دوران راهنمائي ،تمام مدت من جام تو دفتر بود ،حق پوشيدن هيچ رنگ روشني رو نداشتيم ،فقط سياه ،قهوه اي،سرمه اي و طوسي .....صبح سر صف كه ميخواستيم بريم سر كلاس دم در بايد پاچه هاي شلوارمون رو ميگرفتيم بالا تا كفش و جورابا چك بشه ،در صورت نداشتن مورد ميرفتيم سر كلاس ،واقعا مسخره است.....كيف ،كاپشن ،كلاسور يا هر چيز ديگه اي هم كه ميپوشيديم يا احيانا همراه داشتيم كه رنگي بود ،توقيف ميشد و اسمت براي دفعات بعد ميرفت تو ليست......
مطلبش را در اينجا هم گذاشته ام.
آدم فكر ميكند دارد خاطرات زندان مي خواند. ببينيد بچه هاي بينوا بهترين سالهاي عمرشان را بايد به سر و كله زدن و مبارزه كردن با عقده هاي حقير انسان هاي حقيرتر به باد بدهند.
اين را همه مي دانند كه بچه ايي كه شادتر و راحت تر هستند خيلي زودتر ياد ميگيرند و مفاهيم راحت تردر ذهنشان مي ماند. سيستم آموزشي ما كه سا لهاست خدا بيامرز شده اما ستم به بچه هاي كوچك به خاطر رنگ لباس يا كلاسور يا بند ساعت از آن حرف هاست.
از اين جالب تر ديكتاتور شدن انسان ها ست. ببينيد با دوتا داد و بيداد سر بچه هاي خردسال چه احساس قدرتي ميكنند. سيستمي كه هر كدام از ما را مي خواهد عوض كند تا جزيي از كل پوسيده و بو گندويش بشويم....وقتي همه مان آلوده بشويم ناخودآگاه از منبع فساد هم پشتيباني خواهيم كرد.
No comments:
Post a Comment