فرهنگ عزاداري
اين روزها باز مراسم عزاداري به پاست. محرم ...صفر ..تاسوعا و عاشورا...
علم ها...پارچه هاي سياه ...مراسم سينه زني ...دعا ... گريه.....قمه زني...پوشاندن عكس زنان....
مراسم روضه خواني و گريه براي امام حسين و همراهانش..
بنا به روايات حسين انساني بود كه بر عليه ظلم و جور زمان خودش قيام كرد. با لشگر كوچكي كه داشت در برابر بارگاه ظلم و ستم ايستاد و جانش را فدا كرد.. اين طرز عزاداري نميدانم چه نشاني از حسيني دارد كه ما در باره اش شنيده ايم.
اگر قرار باشد همه در برابر ظلم و ستم بنشينند و گريه كنند كه خوشا به حال ظالمان. اين مراسم عزاداري دقيقا نقطه اي است كه خيلي ها با حكومتي كه تسمه از گرده شان كشيده متحد ميشوند.
زنجير زدن و يا قمه زدن يا در خيابان ها راه رفتن و گريه كردن يا پاي روضه نشستن و گريه كردن چه دردي دوا ميكند؟چه مرهمي بر زخم هاي جامعه ميزند؟غير ازاين است كه مريضي هاي مختلف از جمله ايدز از طريق همين قمه ها كه از شقيقه ا ي به شقيقه ديگر ميرود منتقل ميشود؟آدم بزرگ ها به كنار بچه هاي كوچك هم قرباني ميشوند. .
فكر ميكنيد اگر حسين زنده بود در برابر اين طرز رفتار چه واكنشي نشان ميداد؟در جايي كه فقر و بدبختي و فحشا مملكت را گرفته مردم به جاي اينكه براي دردهايشان درمان پيدا كنند ياكاري كنند وقت وجان و امكانات خودشان را اينطوري به هدر ميدهند. زنجير زدن و زخمي كردن سر و صورت چه طرز يادبود يك انسان است؟آنهم انساني كه جانش را در راه مبارزه از دست داده است؟
حسين و همراهانش به انفعال كشيده نشدند بلكه عمل كردند.
؛. فرهنگ عزاداري ما فرهنگ انفعال است. بر همه جا پارچه سياه كشيدن....در روضه ها بر احوال حسين و ابوالفضل گريه كردن...غذاي مجاني خوردن ...فردايش هم سر كار و زندگي هميشگي رفتن.
بدون اينكه هيچ واقعيتي در زندگي تعيير كند. فرهنگ عزاداري فرهنگ تظاهر است . هر كس بلند تر گريه كند يا بيشتر زنجير بزند يا سرش را بيشتر زخمي كند عزادارتر و لاجرم انسان بهتري است..
به اميد روزي كه اين فرهنگ ريا و تظاهر و انفعال در جامعه از بين برود. . اگر نام حسين را با آزادگي قرينه ميدانيم پس براي بزرگداشتش در تاسوعا و عاشورا بايد بر عليه ظلم فرياد كنيم نه اينكه در كنار ظالمان بر حال خودمان گريه كنيم..
. ميدانم كه عده معدودي هم هستند كه بنابر اعتقاداتشان اين ماه را فرصتي براي ياري به ديگران ميدانند.امااينها ارزش هايي است كه از پدرانمان به ما رسيده واگر بيشتر فكر كنيم مي بينيم كه ما بدون اينكه در درست يا غلط بودنش تعمق كنيم براي پذيرفته شدن در جامعه اجرايش ميكنيم. متاسفانه اين فرهنگ در سال هاي بعد از انقلاب هم غليظ تر شده.مثلا به روضه خواني و سينه زني حالا قمه زني و پوشاندن عكس هاي زنان هم اضافه شده. . مطمئن هستم اين دوستان حرف مرا متوجه خواهندشد.
احسان واقعي اين است كه تلاش كنيم كه در كشورمان تبعيض و خفقان نباشد. براي همه كارباشد و همه از ثروت عمومي كشور به يك اندازه برخوردار باشند .بخواهيم كه تامين اجتماعي و امكانات زندگي براي همه به طور يكسان فراهم باشد. به اميد آن روز.. .
فرهنگ عزاداري
اين روزها باز مراسم عزاداري به پاست. محرم ...صفر ..تاسوعا و عاشورا...
علم ها...پارچه هاي سياه ...مراسم سينه زني ...دعا ... گريه.....قمه زني...پوشاندن عكس زنان....
مراسم روضه خواني و گريه براي امام حسين و همراهانش..
بنا به روايات حسين انساني بود كه بر عليه ظلم و جور زمان خودش قيام كرد. با لشگر كوچكي كه داشت در برابر بارگاه ظلم و ستم ايستاد و جانش را فدا كرد.. اين طرز عزاداري نميدانم چه نشاني از حسيني دارد كه ما در باره اش شنيده ايم.
اگر قرار باشد همه در برابر ظلم و ستم بنشينند و گريه كنند كه خوشا به حال ظالمان. اين مراسم عزاداري دقيقا نقطه اي است كه خيلي ها با حكومتي كه تسمه از گرده شان كشيده متحد ميشوند.
زنجير زدن و يا قمه زدن يا در خيابان ها راه رفتن و گريه كردن يا پاي روضه نشستن و گريه كردن چه دردي دوا ميكند؟چه مرهمي بر زخم هاي جامعه ميزند؟غير ازاين است كه مريضي هاي مختلف از جمله ايدز از طريق همين قمه ها كه از شقيقه ا ي به شقيقه ديگر ميرود منتقل ميشود؟آدم بزرگ ها به كنار بچه هاي كوچك هم قرباني ميشوند. .
فكر ميكنيد اگر حسين زنده بود در برابر اين طرز رفتار چه واكنشي نشان ميداد؟در جايي كه فقر و بدبختي و فحشا مملكت را گرفته مردم به جاي اينكه براي دردهايشان درمان پيدا كنند ياكاري كنند وقت وجان و امكانات خودشان را اينطوري به هدر ميدهند. زنجير زدن و زخمي كردن سر و صورت چه طرز يادبود يك انسان است؟آنهم انساني كه جانش را در راه مبارزه از دست داده است؟
حسين و همراهانش به انفعال كشيده نشدند بلكه عمل كردند.
؛. فرهنگ عزاداري ما فرهنگ انفعال است. بر همه جا پارچه سياه كشيدن....در روضه ها بر احوال حسين و ابوالفضل گريه كردن...غذاي مجاني خوردن ...فردايش هم سر كار و زندگي هميشگي رفتن.
بدون اينكه هيچ واقعيتي در زندگي تعيير كند. فرهنگ عزاداري فرهنگ تظاهر است . هر كس بلند تر گريه كند يا بيشتر زنجير بزند يا سرش را بيشتر زخمي كند عزادارتر و لاجرم انسان بهتري است..
به اميد روزي كه اين فرهنگ ريا و تظاهر و انفعال در جامعه از بين برود. . اگر نام حسين را با آزادگي قرينه ميدانيم پس براي بزرگداشتش در تاسوعا و عاشورا بايد بر عليه ظلم فرياد كنيم نه اينكه در كنار ظالمان بر حال خودمان گريه كنيم..
. ميدانم كه عده معدودي هم هستند كه بنابر اعتقاداتشان اين ماه را فرصتي براي ياري به ديگران ميدانند.امااينها ارزش هايي است كه از پدرانمان به ما رسيده واگر بيشتر فكر كنيم مي بينيم كه ما بدون اينكه در درست يا غلط بودنش تعمق كنيم براي پذيرفته شدن در جامعه اجرايش ميكنيم. متاسفانه اين فرهنگ در سال هاي بعد از انقلاب هم غليظ تر شده.مثلا به روضه خواني و سينه زني حالا قمه زني و پوشاندن عكس هاي زنان هم اضافه شده. . مطمئن هستم اين دوستان حرف مرا متوجه خواهندشد.
احسان واقعي اين است كه تلاش كنيم كه در كشورمان تبعيض و خفقان نباشد. براي همه كارباشد و همه از ثروت عمومي كشور به يك اندازه برخوردار باشند .بخواهيم كه تامين اجتماعي و امكانات زندگي براي همه به طور يكسان فراهم باشد. به اميد آن روز.. .
اين روزها باز مراسم عزاداري به پاست. محرم ...صفر ..تاسوعا و عاشورا...
علم ها...پارچه هاي سياه ...مراسم سينه زني ...دعا ... گريه.....قمه زني...پوشاندن عكس زنان....
مراسم روضه خواني و گريه براي امام حسين و همراهانش..
بنا به روايات حسين انساني بود كه بر عليه ظلم و جور زمان خودش قيام كرد. با لشگر كوچكي كه داشت در برابر بارگاه ظلم و ستم ايستاد و جانش را فدا كرد.. اين طرز عزاداري نميدانم چه نشاني از حسيني دارد كه ما در باره اش شنيده ايم.
اگر قرار باشد همه در برابر ظلم و ستم بنشينند و گريه كنند كه خوشا به حال ظالمان. اين مراسم عزاداري دقيقا نقطه اي است كه خيلي ها با حكومتي كه تسمه از گرده شان كشيده متحد ميشوند.
زنجير زدن و يا قمه زدن يا در خيابان ها راه رفتن و گريه كردن يا پاي روضه نشستن و گريه كردن چه دردي دوا ميكند؟چه مرهمي بر زخم هاي جامعه ميزند؟غير ازاين است كه مريضي هاي مختلف از جمله ايدز از طريق همين قمه ها كه از شقيقه ا ي به شقيقه ديگر ميرود منتقل ميشود؟آدم بزرگ ها به كنار بچه هاي كوچك هم قرباني ميشوند. .
فكر ميكنيد اگر حسين زنده بود در برابر اين طرز رفتار چه واكنشي نشان ميداد؟در جايي كه فقر و بدبختي و فحشا مملكت را گرفته مردم به جاي اينكه براي دردهايشان درمان پيدا كنند ياكاري كنند وقت وجان و امكانات خودشان را اينطوري به هدر ميدهند. زنجير زدن و زخمي كردن سر و صورت چه طرز يادبود يك انسان است؟آنهم انساني كه جانش را در راه مبارزه از دست داده است؟
حسين و همراهانش به انفعال كشيده نشدند بلكه عمل كردند.
؛. فرهنگ عزاداري ما فرهنگ انفعال است. بر همه جا پارچه سياه كشيدن....در روضه ها بر احوال حسين و ابوالفضل گريه كردن...غذاي مجاني خوردن ...فردايش هم سر كار و زندگي هميشگي رفتن.
بدون اينكه هيچ واقعيتي در زندگي تعيير كند. فرهنگ عزاداري فرهنگ تظاهر است . هر كس بلند تر گريه كند يا بيشتر زنجير بزند يا سرش را بيشتر زخمي كند عزادارتر و لاجرم انسان بهتري است..
به اميد روزي كه اين فرهنگ ريا و تظاهر و انفعال در جامعه از بين برود. . اگر نام حسين را با آزادگي قرينه ميدانيم پس براي بزرگداشتش در تاسوعا و عاشورا بايد بر عليه ظلم فرياد كنيم نه اينكه در كنار ظالمان بر حال خودمان گريه كنيم..
. ميدانم كه عده معدودي هم هستند كه بنابر اعتقاداتشان اين ماه را فرصتي براي ياري به ديگران ميدانند.امااينها ارزش هايي است كه از پدرانمان به ما رسيده واگر بيشتر فكر كنيم مي بينيم كه ما بدون اينكه در درست يا غلط بودنش تعمق كنيم براي پذيرفته شدن در جامعه اجرايش ميكنيم. متاسفانه اين فرهنگ در سال هاي بعد از انقلاب هم غليظ تر شده.مثلا به روضه خواني و سينه زني حالا قمه زني و پوشاندن عكس هاي زنان هم اضافه شده. . مطمئن هستم اين دوستان حرف مرا متوجه خواهندشد.
احسان واقعي اين است كه تلاش كنيم كه در كشورمان تبعيض و خفقان نباشد. براي همه كارباشد و همه از ثروت عمومي كشور به يك اندازه برخوردار باشند .بخواهيم كه تامين اجتماعي و امكانات زندگي براي همه به طور يكسان فراهم باشد. به اميد آن روز.. .
No comments:
Post a Comment